Nog maar 2 dagen....

En toen was het nog maar 2 dagen tot vertrek. Vanochtend mijn laatste ochtend werken tot oktober. Heel raar en onwerkelijk. Ook best lastig om afscheid te nemen van de normale dingen. Volgende week heb ik tijdelijk een heel ander leven in een andere land. Het dringt nog maar half tot me door. Denk dat ik het me pas echt besef als ik er echt ben.

de komende 2 dagen staan in het teken van de laatste dingen regelen. koffer(s) en tas in pakken. Mijn huis opruimen en schoonmaken. Maar vooral tijd doorbrengen met mijn liefste Fenna. Haar ga ik echt het meest missen. Ik zou het liefst willen dat ze mee kon. Fenna heeft ook heel goed door dat er iets gaat gebeuren. Ze gaat niet zomaar met mijn moeder mee als ik niet mee ga. Ze houd me goed in de gaten. Normaal heeft ze dat een stuk minder. Ze houd me wel in de gaten maar ik kan rustig nog even een vuilniszak in de container gooien terwijl Fenna alvast met mijn moeder mee gaat naar de auto. Maar nu echt niet hoor. Niet zonder mij. Fijn om te merken hoe sterk onze band is maar dat maakt ook het afscheid zwaarder. Maar wat is 8 weken nou eigenlijk. Die zijn zo om. En dan heb ik nog 6 weken voor ik weer naar school moet. waarvan ergens nog 2 weken verplichte rust na mijn operatie dus dan haal ik het allemaal in. Hoeveel ik ook van fenna hou zuh mag mijn avontuur niet in de weg staan. En ze is in goede handen bij mijn ouders.

ik kijk uit naar dit avontuur. Voor de tweede keer vliegen en dit keer alleen samen met een klasgenoot in plaats van met mijn klas en 4 docenten. Deze vlucht is iets langer dus ben benieuwd hoe ik het deze keer ga ervaren.En ik denk dit keer zonder kalmeringspil. Het vliegen zelf vind ik niet zo bijzonder alleen het landen vind ik niet zo geweldig. Maar komt allemaal goed. En dan eerst 2 dagen de toerist uithangen in athene en dan door naar kreta voor het echte werk. Ik ben zo benieuwd naar wat ik ga zien en meemaken. En dat ik gewoon echt iets kan doen. Dat ik het verschil kan zijn tussen leven of dood voor zo'n schildpadje. Maar ik ga ook dingen zien die ik niet wil zien zoals gewonde schildpadden, vervuiling in de zee en dergelijke dingen. Dingen die ik niet kan veranderen. Dingen waardoor ik me machteloos zal voelen. Ook dat hoort erbij. Maar alle ervaringen goed en slecht zal ik met me meedragen en zullen mij weer veranderen als mens.

Naast dat ik uitkijk naar dit avontuur is er ook angst. Angst voor het onbekende. Angst om nooit meer thuis te komen. Angst dat ik het niet aankan. Angst om met onweer in een tent te moeten liggen. Angst om me alleen te voelen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Angst is een deel van mij en zal het altijd blijven. Het is oke om bang te zijn. Maar ik ga me niet meer laten leiden door angst. ik kijk de angst recht in de ogen. En dat is echt niet makkelijk. De afgelopen dagen heb ik me vaak verloren gevoeld. De tranen liepen over mijn wang. De angst was zo groot dat ik het liefst thuis wilde blijven. Geen nieuwe dingen, geen nieuwe omgeving. Gewoon thuis bij fenna en waar alles vertrouwd is en veilig. Maar ik wil dit. Ik wil nieuwe ervaringen. ik heb dit nodig om mezelf verder te ontwikkelen.Ik heb nog zoveel dromen. En dit is een stap in de goede richting. Dus hoe moeilijk ook de angst gaat niet winnen. Ik mag bang zijn daar is niks mis mee. Ik haat de angst en het zit me in de weg. Ik wil gewoon zien wat er  op me pad komt en daarmee dealen. En zo ga ik het ook doen. Maar in mijn hoofd werkt het niet zo. Maar het komt goed. Ik ga de strijd aan met de angst en mezelf bewijzen dat ik dit kan. Ook met angst. Angst en geluk kunnen naast elkaar bestaan. 

Voor nu hou ik het weer even voor gezien. Ik ga mijn bedje in. Morgen weer een nieuwe dag. Waarschijnlijk nog 1 of 2 blogs vanuit nederland en dan eindelijk de eerste echte verhalen. Kan niet wachten tot ik die verhalen kan delen.

I'm living my dream!